Ülkemizin en büyük sorunu cehalettir…
Okuma yazma bilmeyen, okul görmemişler veya dağdaki çobandan bahsetmiyorum.
Asıl tehlikeli olanı, profesör unvanı taşımasına rağmen “Cahillerin ferasetine güveniyorum” diyebilecek kadar cehaletin zirvesine çıkmış makam mevkii sahibi kişilerdir…
Kimileri televizyon ekranlarından cehalet ve nifak tohumları ekiyor, kimileri de ne yazık ki cami kürsüsünden…
Başka biri anlatsa, bir haber olarak okusam ben de inanmaz, ihtimal dahi vermezdim.
Kendi kulaklarımla duydum, şoke olmanın da ötesinde kahroldum…
İstanbul’un merkezi sayılabilecek bir yerinde, küçük ama tarihi bir camide, Cuma günü hoca kürsüde konuşuyor… Vaaz veriyor demiyorum, çünkü söylediklerinin dinle alakası olmadığı gibi ahlâken de sorunlu…
Kadınların çalışmasının güya yanlış olduğunu kendi çapında anlatıyor. Söylediklerinin tutarsız ve gereksiz olması bir yana; adeta kadın düşmanlığını körüklüyor.
Hz. Peygamberimiz (SAV) “Cennet annelerin ayakları altındadır” buyurmuştur; yine Hz. Peygamberimiz (SAV) veda hutbesinde; “Kadınlar hususunda Allah’tan korkun ve onlara en iyi şekilde davranın” diye emretmiştir şeklinde nasihat etmek yerine…
“Kadın susarsa, erkek el kaldırmaz” diyor… Konuşan kadınları dövebilirsiniz demeye mi getiriyor; yoksa kadına şiddete hak mı veriyor anlamak mümkün değil…
“Sokakta bir erkek kadını dövse elli erkek yardıma koşar. Yine kadınların yardımına erkekler koşuyor, kadınlar yine erkek polislerden yardım istiyor. Niye kadın polisi aramıyorsunuz?” diye aklınca kadınları suçluyor…
Hangi ülkede yaşadığını sanıyor. Hangi kafa yapısındaysa artık, sanki kadın polisi aramak veya kadın polisten yardım isteme imkanı varmış gibi anlatıyor.
Sokakta kadınlar dövülürken insanların sadece seyrettiğini ve sadece kameraya çektiğini bilmesek belki buna da inanacağız…
Hocanın saçmalıkları bu kadarla bitmiyor…
Sözü nafakaya getiriyor; kadınların nafaka almasının haram olduğunu iddia ediyor.
Hızını alamıyor alacak ki, insanın tüyünü diken diken edecek o sözü güya latife olsun diye söylüyor; “Nafakayı eski eş versin, öpücükleri başkası alsın.”
Nafaka alan bütün kadınlara alenen hakaret ediyor ve iftira atıyor.
Bırakın cami kürsüsünde, üstelik Cuma günü sohbette bu sözü söylemeyi; insanlar kahvede konuşurken bile böyle bir ifade kullanmaz, böyle bir söz söylemekten utanır.
Sosyal medyada trollerin bile yazmaktan konuşmaktan çekinecekleri ifadeleri, cami kürsüsünde dile getirmek hangi aklın işidir!
Asıl büyük tehlike ise kadın düşmanlığını körükleyen, kadınları alenen aşağılayan bu tür konuşmaları yapan kişilerin cami kürsüsüne çıkarılması, camilerde görev verilmesidir.
Bu konuşmadan etkilenen biri, evinde karısına kızına şiddet uygularsa bunun vebalini kim ödeyecek?
Ne yazık ki; bazı camilerde, insanlara ayrımcılık, kin ve nefret tohumları aşılanıyor…
Bu öfke dili hiç kimseye yakışmaz; hele hocalara ve cami görevlilerine hiç ama hiç yakışmaz…
Yeter artık! İnsanları dinden de camilerden de daha fazla soğutmayın…
*****
İmam Maturi’den nasihatler
Aklı temel olarak gör.
Ömür sermayeni tevhidi bilmeye harca.
Düşmanına eziyet verme. Elinden geliyorsa düşmanlığı ortadan kaldır.
Doğru sözlü ol, başkalarının ayıplarının peşine düşme.
İyi insanlarla beraber ol.
Merhametsiz kimseden dost edinme.
Dostlarına kusurlarını haber ver.
Başkaları senden emin olsun.
İnsanların yüzlerine karşı söyleyemeyeceğin sözleri arkalarından söyleme.
Güçlü olduğun zamanlarda kin gütme.
İzzeti adalet ve insafta bil.
İyilikle anılmayı yaşamaktan daha değerli bil.
Alim dediğin kimse bir yerin cömerdi ve adaletlisi olmalı.
Dini ilim ile öğren.
İzzet istiyorsan başkalarıyla alay etme.
Kader söyledikleriniz ile müvekkeldir. O yüzden söylediğiniz kelimeleri güzel seçin ve dikkat edin!
*****
TEBESSÜM
Müsrif
Temel, arkadaşı Dursun’a dert yanar:
- Benim hanım çok müsrif, para yetişmiyor. İnanamazsın, Pazar günü benden 200 lira istedi. Pazartesi 300, Salı 400, Çarşamba 500, Perşembe 600, Cuma günü de 1.000 lira istedi.
- Acıdım sana arkadaş… Nereye harcıyor bu kadar parayı?
- Ne bileyim, hiç verdiğim yok ki...
*****
GÜNÜN SÖZÜ
İnsan eğitimle doğmaz ama eğitimle yaşar.
Cervantes
