1- Milletvekili adayı, aday olacağı şehirde uzun sureli oturmuş, yaşamış olmalı, halkın mizacını iyi bilmeli.
2- Şehre yarayacak her türlü kanunu ve o şehir halkının saadetini icap edecek şeyleri düşünüp, Mecliste savunmaya muktedir olmalı.
3- Devletin şan ve şerefini düşürmeyecek kadar cahil olmamakla birlikte, sefih de olmamalı.
4- Hükümetin kanunsuz ve haksız işlerini yüzlerine karşı söylemek hususunda kimseden korkup çekinmez ve ölmekten bile kaçınmaz, dünya için kimseye müdana etmez olmalı.
5- Parayı görünce her şeye boyun eğecek kadar bağrı yufkalardan ve parayı çok sevenlerden olmamalı. Yoksa milletin menfaati zayii olmak ihtimali ziyadeleşir ve memleketi açık açık uçuruma sürükler.
6- Memuriyetini muhafaza etmek ve başka bir menfaatini korumak için şuna buna yüzsuyu dökmüş (ağlamış) olmamalı.
7- Rüşvet almış, para için onun bunun hakkını mahvetmişlerden de olmamalı.
8- Halk içerisinde zulmü, işkencesi olanlardan olmamalı.
9- İki sözlü, ikiyüzlü adamlar da milletvekili olamaz.
10- Şunun bunun ayıbını arayan, hiç yoktan tertip türetenler de aday gösterilmemeli.
11- Milletvekilliği bittikten sonra kendini idare edecek bir işi veya zenginliği olmayanlar da aday gösterilmemeli.
Çünkü bu özellikleri olmayan kişiler, hükümetin ayıbını örtüp boyun eğmeye mecbur kalırlar.
NOT: Bu yazının orijinalini Konya Yusuf Ağa Kütüphanesi kataloğunda 9521/2 sayıyla kayıtlı “İslamiyet ve Meşrutiyet” isimli eserde bulabilirsiniz
