Bugün başlayan haftanın adı: “Kardeşlik Haftası.” Kim etmiş, niçin etmiş, bilmiyorum ama, ne de güzel yapmışlar. diye sorarsanız, inanınız ben de bilmiyorum. Ama kime ne zararı var?

Kardeşlik denilince, İbrahim Zeki Burdurlu’nun uzun ama güzel şiirini hatırlarım. Şiirin adı, Kardeşlik Türküsü:

Gözlerime bak sen varsın

Ben varım senin duygularında

İyilik güzellik doğruluk,

Kardeşçe bir mavi yolculuk.

        Sen benim içime doğarken

        Ben senin sözlerin olayım.

 

Adımlarımız aynı türküde

Yollar, bir olduğumuz için hür

Uzaklar yakın, çok yakın

Gök, avucumuzda görünür.

        Sen yelkenlerime dolarken,

        Ben senin denizlerin olayım

 

Ne var aynı düşünmeye candan

Neden başka seslere doğru,

Üçümüz, beşimiz, milyonumuz

Hepimiz bir tek insan yağmuru.

        Sen benim dileklerime yorul

        Ben senin dizlerin olayım.

 

Aynı gök, aynı toprak, aynı gün

Bir kardeş halkasıyız el ele

Koş Van’dan İzmir’e can can

Bak dönmüş vatan bir tek güzele.

        Sen benim acılarıma solarken

        Ben senin gündüzlerin olayım.

 

Bir ufkun içinde bir tan var

O hepimize tek ocak,

Uçarı sevgilerle yücelen

Altmışbeş milyonda tek bayrak.

        Siz benim yaralarımı sarın

        Ben sizin, sizlerin olayım.

 

Tut elimden tut özümden

Gel varlığıma kanat ol

Ben senin varlığında eridim

Sen yeniden, yeniden hayat ol.

        Sen benim baharımı renklerken

        Ben senin gözlerin olayım.

 

Ayrılma yollarından gel bana

Ben koşayım sana yollarımdan

Acıda, yasta, sevinçte, bayramda

Topla yemişlerimi dallarımdan.

        Sen tek kurtarıcım olurken

        Ben zafer gözlerin olayım.

    Kardeşlik Haftasını belirleyenler, sevgi-saygı duygularını geliştirmeyi amaçlasalar gerek. Kardeşlikten ben böyle anlıyorum.

Moralin bozuk olduğunda, kardeşin nefes almanı sağlar. Zaman kardeşliği eskitmez. Kardeş olmak için kan bağına gerek yoktur.

Benim en sevdiğim arkadaşım kardeşimdir.

Gözünden akan yaşa ortak olacak kaç kişi var ki kardeşten başka.

Kardeşlik, düştüğünde elinden tutmak, bırakmayacağını bilerek dayanmaktır.

Kardeş lafını altı harfe sığdırmışsınız, fakat ben yere göğe sığdıramıyorum…

Kardeş dünyada eşi olmayan bir arkadaştır.

Bizde kardeşlik ölümü bilip yanında kalmaktır!

Kardeş yeri gelir anne baba yeri gelir arkadaş olur.

Kardeşin yerini dolduran bir şey bulunamaz.

Kardeş, anne ve babadan kalan en değerli mirastır.

Yükü kardeşlik olanın beli bükülür, gönlü bükülmez.

Kardeşiniz nefesiniz tükendiğinde size nefes olan kişidir.

En zor gününüzde gülüp geçmenizi öğreten insana kardeş denir.

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçesine.

Ruhunuzu tekbir sözle huzura kavuşturan insanlardır kardeşleriniz.

Kardeşlik, düşmesin diye tutmak, bırakmayacağını bilerek dayanmak.

Dostluk adına yazılmış ne kadar şarkı varsa seni anlatmış kardeşim.

Bu dünyadaki herkes kardeştir önemli olan o kardeşlik bağını bulmaktır.

Gerçek kardeş: İlk gözyaşını görür; ikinciyi yakalar, üçüncüyü durdurur.

Sevgi, sevmek ve sevilmek... Birbirini tamamlayan ne güzel sözcükler bunlar. Sevgiyi pozitif bir enerji yoğunluğu olarak tanımlayanlar var. Sevgi, ilişkilerde, insanın var olduğu günlerden günümüze kadar, gücünü koruyan bir olgudur. Yaşamak içgüdüsünün temelidir sevgi.

  Boşuna söylememişler, “Sevgi ya da aşk bir hazinedir, o en ağır öyküleri hafif, en karanlık günleri aydınlık yapar” diye. Leyla ile Mecnun öyküsünü anımsarsınız.

  Leyla hiç de güzel değilmiş. Mecnun’a sormuşlar :

  “Onca sıkıntı bunun için miydi? “Mecnun yanıtlamış:

  “Hayır gönlümdeki Leyla içindi!”

  Sevgi veya aşk.. Sözlüklerimize bakacak olursak, ister Tanrı sevgisine yönelik olsun, ister canlı ve cansız varlıklara duyulan tutkulara, arzulara yönelik olsun, birbirine yakın kavramlardır bunlar. Din farkı olmaksızın inanç dünyasında, en yüce güzelliktir sevgi... Sevgi, Tanrı’nın insanlara bağışladığı duyguların en üstünüdür.