Hepimizin elinde cep telefonu. Türlü türlü iletişim ağları... Dünyanın bir ucundan anında görüntü, ses... Yeni nesle "Mektup" deseniz, "O da ne ki?" diye karşılık verecekler. Mektup kâğıdı, zarf, pul, kartpostal, telgraf unutuldu. Baş döndürücü bu gelişmelerin karşısında 70 yaşındaki kafası yeniliklere pek basmayan ihtiyarlar ne yapar. Elbette nostaljiye takılacaklar:  

"Bir ah çeksem karşıki dağlar yıkılır / Bugün posta günü canım sıkılır." mısraları ile başlıyor bir Elazığ türküsü. Kuşkusuz mektubun asker ocağında anlamı ve kıymeti çok... Asker yolu bekleyenler içinde öyle. Bir şiir gibidir, bir türkü gibi asker mektupları. 

Yer yer mübalağalı gibi gelen duygular, askerin veya asker yolu bekleyenlerin iç dünyasının, kültür yapısının, iyi niyetinin, gurbetin ve hasretin verdiği coşkunluğun bir yansıması, diyebilirim. 
İşte askerimizin arkadaşına yazdığı mektup ve gönderdiği fotoğrafın arkasına yazdıkları: 

"Yüksek bir Türk gencine takdimdir. 

Ey benim candan ve gönülden, kalbimin köşesinden, gül yağı şişesinden, günlük neşesinden derken, halden hatırdan beş-on satırdan ...  Yazması benden, okuması senden, dinlemesi arkadaşlardan. 

Yeni açmış güller gibi, şeker yemiş diller gibi, kız oğlana mendil sallar gibi, seni beni, gemideki yelkeni, kayıktaki dümeni, taksideki freni, sılada hasretlik çekeni, sizi-bizi, ördeği-kazı, tarladaki karpuzu, gökteki yıldızı, sıladaki bekâr kızı yaratan yüce Mevla'dan iyilikte olmasını dilerim. Hal ve hatırını sorarım. Ellerinden sıkar, müsaadenle bir de senin gözlerinden öperim. 

..... Arkadaşım, atmış olduğun kendin kadar kıymetli mektubunu aldım. Derecesiz memnun oldum. 

Bende seni memnun edebilmek için çirkin yazılarımla düzgün satırlar karalıyorum. 

Arkadaşın Hamdi'den sual etmek istersen; ön ve son kelimesine kadar hamdolsun sıhhatim yerindedir. Bir kederim varsa o da sizler gibi arkadaşlardan ayrılışım. 

Arkadaşım biz de sizin gibi arazideyiz. Çadırda yatıyoruz. Bir ay filan oluyor. Yalnız bizim olduğumuz yerde sivrisinek çok. Başka yaramazlık yok. 

Arkadaşım daha ne yazayım. Huzurunuzdan istemeyerek ayrılırken üzerime farz olan Tanrı selamlarımı tekrardan sunarım. Kestane kebap- acele cevap... Haydi mektubum uğurlar olsun. Dağlar taşlar yolun olsun. 

Geçtiğin köprüler ve yollar uzun olsun. Şu mektubumu vermeyenin iki gözü kör olsun. 

SON. Yazan: Kıymetsiz arkadaşın Hamdi."

FOTOĞRAF ARKALARI 

Askerin gönderdiği fotoğrafın arkasında da şu satırlar yer almakta: 

"Gönül gezmek ister, 
Hasretlik sevgiyi besler 
Beni soran olursa, 
Çıkar resmimi göster. 
Dağda ceylan gezer mi? 
Tozu toprağı ezer mi? 

Bak sen garip resmime, 
Bacanağına benzer mi?"

Biraz önce belirttiğim gibi, mektup bir haberleşme aracı. Manilerimiz de bu araç içinde sevgililer ve uzaktaki kişiler arasında duygu ve haber alış verişinde görev yapıyor. 

Er mektuplarında sık sık manilere rastlanmakta. Bir demet sunmak istiyorum: 

Mektup yazdım okuna 
Vara yare dokuna 
Yar Mevla'yı seversen 
Gül yerine kokula. 

Mektubunu tez yolla 
Sinemi de ez yolla., 
Derdinden ölüyorum 
Bir hayırlı söz yolla.
 
Mektup yazdım acele, 
Al eline hecele, 
Mektup vekilim olsun 
Al koynuna gecele.
 
Dağlarda kar kalmadı 
Yürekte fer kalmadı 
Daha çok yazacaktım 
Mektupta yer kalmadı. 

Bahçenin kestanesi 
Devletin hastanesi 
Eğlendirme mektubu 
Domaniç Postanesi 

Mektup yazdım köşeli 
İçinde gül döşeli 
Hesap ettim üç aydır 
Yardan ayrı düşeli. 

Mektup saldım karadan 
Dağlar kalksın aradan 
İnşallah kavuşturur 
Seni bana yaratan. 

Ocak başında minder 
Altın üstünde dönder 
İki gözüm sevdiğim 
Mektubunu tez gönder.