Neşet Ertaş, kavga dövüş taraftarı değildi. İnsanlar insanca anlaşsın, insanca konuşsun, insanca tanışsın ve birbirlerini sevsinler istiyordu: 

"Gel sevelim sevileni seveni
 Sevgisiz suratlar gülmüyor canım
 Nice gördüm dizlerini döveni
 Giden ömür geri gelmiyor canım

Özü gülmeyenin yüzü güler mi
 Sevgisiz muhabbet Hakk'a değer mi
 Seven insan kaşlarını eğer mi
 Zorunan güzellik olmuyor canım

Sevgi haktır seven alır bu hakkı
 İçi güler dıştan görünür farkı
Sevmeyene akmaz sevginin arkı
Boş lafla oluklar dolmuyor canım

Bir zaman aşıkken sen de sevmiştin
 O anda dünyayı nasıl görmüştün
 Sanki cennetin bağına girmiştin
 Çokları bu hakkı bilmiyor canım

Aşkın ateşine yandım alıştım
 Bu ateş içinde aşkla tanıştım
 Doğru mu yanlış mı deyi danıştım
 Sevgisiz hakka kul olmuyor canım

Sevenin içinde yanar ışıklar
 Kaybolur karanlık tüm dolaşıklar
 Garibim sevenler bunca aşıklar
 Boş hayale boşa yelmiyor cenım.."

Neşet Ertaş, "İnsanı seven insan; Hakkı sever, bizde o Hakkın aşığıyız. Şüphesiz ki ölmez, yitmez, yemez, içmez, solmaz bir tek Allah' tır. Allah hepimizi eşit yaratmış. Haksızlık, cana gıyma, düşük görme olmasın. Allah'tan geldik Allah'a gideceğiz. Cehalete hatırlatabildimse mutluyum,"  demişti. 
Neşet Ertaş, yöresel özellikleriyle donanmış bu müziği yöresinin dışına çıkardı, ülke genelinde ve hatta yurt dışında bilinmesini ve tanınmasını sağladı.  O, Hacı Taşan, Çekiç Ali,  babası Muharrem Usta ile Anadolu'daki en olgun seviyesine erişen Türkmen Abdal müzik birikiminin yeni bir yorumcusuydu.  
Anasının verdiği çamaşır tokacına tel takarak saz çalan 'bozkırın yanık sesi', hepimizi türküleriyle ağlatırken, kendisinin kimsenin görmediği zamanlarda yalnızken ağladığını söylüyor, sesinin yanıklığını ise "Ana yemeğim bulgur pilavıdır, muhallebiyle büyüseydim o sesle ben nerede bağıracaadım?" diye açıklıyordu: 
 "Köylerde pencerenin önlerinde davul zurna çalarken bize de içeride misafirler saz çaldırırdı. Davulun, zurnanın gürültüsünde içeride bar bar bağıra bağıra, kara bağır olduk. Şükür, bulgur pilavıyla büyüdük de..."

Büyük konser önerilerine sıcak bakmıyordu. Nedeni olarak "Onca yıl garip vatandaşlarımın ekmeğini yedim, tekrar konser verip onların cebindeki ekmek paralarını alamam. Ama onlara televizyondan bedava konser veririm," diyordu.  

Neşet Ertaş'ın sanatı hayatı ile hayatı sanatı ile o kadar içice ki, çalıp çığırdığı türkü ve bozlaklarında bütün bir hayat hikâyesini bulmak mümkün... Hayatına yakından baktığımızda da o içli türkülerin, acılı bozlakların nelerden nasıl doğduğunun ipuçlarını elde ederiz hemen.
Ertaş, 13 albüm çıkardı. Çok sayıdaki türküsü Barış Manço, Cem Karaca, Selda Bağcan, Zeki Müren, Kardeş Türküler gibi birçok ünlü isim ve grup tarafından da seslendirildi.    Son röportajlarından birinde:

"İnsan kendini bilinceye kadar cahildir, çok genç yaşlarımızda gereken sevgiyi bilinçli olarak veremiyoruz. Bu da doğanın, Allah'ın kanunu... O da hiçbir şey bilmeden bizi dünyaya getiriyor, ruhumuzla bizi baş başa bırakıyor, bir ömür veriyor. Bir deney içindeyiz. O deney içinde herkes hata yapabiliyor," demişti.
Günümüzde birçok şiir sitesinde, Neşet Ertaş'ın söylediği türkülerin sözlerinin tamamı Neşet Ertaş'a mal ediliyor. Bunların içinde Dadaloğlu, Karacaoğlan, Agahi, Aşık Veli, Gevheri gibi sanatçılar var. Neşet Ertaş'ın asla tasvip etmeyeceği bu durumun ayıklanması gerekiyor. 

Ertaş, 25 Eylül 2012'de İzmir'de tedavi gördüğü hastanede yalan dünyaya gözlerini yumdu. O artık Hakk'a yürüyen yolcuydu:  Ruhu şad olsun.